Od 1969 roku, kiedy w leczeniu astmy zastosowano salbutamol, wybiórczy agoniści receptorów β2-adrenergicznych zajmują pierwszoplanową pozycję wśród leków rozszerzających oskrzela. Na przełomie lat 80. i 90. XX wieku do leczenia astmy wprowadzono długo działających β2-agonistów (long acting β2-agonists, LABA). Uwzględniając początek działania poszczególnych β2-agonistów i czas ich działania,

Sarkoidoza jest ogólnoustrojową chorobą ziarniniakową zajmującą najczęściej płuca, węzły chłonne, skórę i narząd wzroku, chociaż jej postaci pozapłucne mogą praktycznie dotyczyć każdego narządu i układu.

Fenotypy chorób analizuje się zazwyczaj w aspekcie stopni ciężkości, historii naturalnej, czynników ryzyka i najważniejszych ogniw patogenetycznych.

W jednym z dużych badań populacyjnych, obejmujących uczniów w wieku 10-14 lat wykazano jednak, że dziewczęta o wiele częściej zgłaszały duszności, napady świszczącego oddechu i towarzyszące objawy alergii ze strony górnych dróg oddechowych. Stwierdzano u nich też cięższe postacie astmy. Częściej korzystały one z pomocy lekarskiej i/lub wymagały hospitalizacji.

Więcej niż kilkanaście lat temu szczególną uwagę naukowców i lekarzy praktyków zwróciło powiązanie dwóch chorób o podłożu atopowym: alergicznego nieżytu błony śluzowej nosa (ANN) i astmy oskrzelowej. Oprócz wspólnych czynników wywołujących obie choroby podkreślano zbieżności w epidemiologii obu schorzeń oraz podobieństwa w patomechanizmach ich rozwoju.

Chorzy na astmę początkowo wielokrotnie hospitalizowani z powodu stanu astmatycznego po kilkudziesięciu latach choroby ewoluują ku zaostrzeniom, które klinicznie są inne, uciążliwe, ale mniej dramatyczne i przypominają zaostrzenia w POChP.

Diagnostyka i leczenie astmy u małych dzieci stanowiło zawsze duże wyzwanie dla pediatry i alergologa zajmującego się najmłodszymi pacjentami.

W sprzyjających warunkach (immunosupresja, atopia, zaburzenia wydzielania i składu śluzu w oskrzelach) Aspergillus może być przyczyną kilku chorób: astmy alergicznej, alergicznego zapalenia pęcherzyków płucnych, ziarniniakowatości brochocentrycznej, inwazyjnej aspergilozy (zapalenia grzybiczego), przewlekłej, ograniczonej, martwiczej grzybicy płuc, grzybniaka w jamach płuc różnego pochodzenia oraz alergicznej aspergilozy oskrzelowo-płucnej (AAOP) (15). U osób zdrowych zarodniki grzyba są szybko usuwane z układu oddechowego za pośrednictwem transportu śluzowo-rzęskowego oraz za pomocą makrofagów.

Do chwili poznania roli NO jako substancji przekaźnikowej, tlenek azotu traktowany był jako gaz toksyczny i jeden z elementów składowych zanieczyszczeń powietrza. Naukowa "kariera" tlenku azotu rozpoczęła się na przełomie lat 60. i 70. ubiegłego wieku.

Przewlekła choroba obturacyjna płuc (POChP) jest jedną z najczęstszych przyczyn chorobowości i umieralności na świecie wśród dorosłych. Co więcej, obserwuje się bardzo dynamiczny wzrost chorobowości. W roku 1990 przewlekła obturacyjna choroba płuc była na 12. miejscu w rankingu najbardziej istotnych schorzeń z punktu widzenia utraconych lat spowodowanych przedwczesnymi zgonami bądź istotnym uszczerbkiem na zdrowiu (wskaźnik DALY).