Obecnie pomiar DLCO zalicza się do zestawu podstawowych badań czynnościowych w rutynowej diagnostyce pulmonologicznej.

Według danych literaturowych istnieje wyraźny związek zakażeń grypowych z pneumokokowym zapaleniem płuc.

Niejednokrotnie pierwszym objawem jest spadek tolerancji wysiłku, który chory wiąże z wiekiem.

Najnowsze badania podkreślają zagrożenia związane z użytkowaniem e-papierosów.

Do immunoterapii mogą być zakwalifikowani chorzy z udowodnioną alergią IgE-zależną.

Prawidłowa technika inhalacji leków wziewnych jest konieczna w skutecznym leczeniu astmy i POChP.

Ostatnio zainteresowanie badaczy skupia się na roli eozynofilów u chorych na POChP.

U każdego chorego należy przy każdej wizycie kontrolować umiejętność stosowania technik inhalacyjnych oraz zalecać eliminację poznanych czynników sprawczych.

Ciężkie zaostrzenie POChP, a więc takie, które wymaga hospitalizacji, jest dla chorego dużo groźniejszym zdarzeniem niż zawał serca.

W Polsce występuje znacząca nierozpoznawalność POChP.

Używanie HnB związane jest z narażeniem zarówno użytkowników, jak i osób postronnych na toksyny.

Stopień kontroli choroby koreluje z nasileniem objawów psychologicznych związanych z astmą.

Zaburzenia oddychania podczas snu są niedocenianym czynnikiem ryzyka schorzeń układu krążenia.

Zasadnicze znaczenie w profilaktyce wielu chorób płuc ma zaprzestanie palenia tytoniu.

Wyniki badań klinicznych dowiodły skuteczności terapii wGKS/LABA/LAMA u pacjentów z cięższymi postaciami POChP.

Częstość występowania zespołu OBŚ wzrasta wraz z nasileniem ciężkości astmy.

Klinicznie najważniejsze jest zauważenie związku pomiędzy czasem wystąpieniem objawów OZW i/lub zawału mięśnia serca a objawami anafilaksji.

Nawet u 19–50% chorych po wykonaniu wielu badań nie udaje się ustalić jednoznacznie przyczyny krwioplucia.

Główną przyczyną ograniczenia przepływu wydechowego, pojawienia się pułapek powietrznych i hiperinflacji są nawracające w przebiegu choroby zaostrzenia.