Zaburzenia oddychania podczas snu są niedocenianym czynnikiem ryzyka schorzeń układu krążenia.

Wyniki badań klinicznych dowiodły skuteczności terapii wGKS/LABA/LAMA u pacjentów z cięższymi postaciami POChP.

Częstość występowania zespołu OBŚ wzrasta wraz z nasileniem ciężkości astmy.

Klinicznie najważniejsze jest zauważenie związku pomiędzy czasem wystąpieniem objawów OZW i/lub zawału mięśnia serca a objawami anafilaksji.

Nawet u 19–50% chorych po wykonaniu wielu badań nie udaje się ustalić jednoznacznie przyczyny krwioplucia.

Główną przyczyną ograniczenia przepływu wydechowego, pojawienia się pułapek powietrznych i hiperinflacji są nawracające w przebiegu choroby zaostrzenia.

Umieralność z powodu chorób układu oddechowego nie wykazuje tendencji spadkowej.

Nasilenie obturacji wiąże się często z pogorszeniem przebiegu ChSN.

Z założenia terapia trójlekowa skierowana jest do chorych z częstymi zaostrzeniami w celu ograniczenia występowania kolejnych zaostrzeń.

Obowiązkiem lekarza w przypadku obiektywnie częstych infekcji u dziecka jest wykluczenie innych chorób lub stanów mogących skutkować obniżeniem odporności.

Dzieci są szczególnie narażone na zanieczyszczenia powietrza.

Do niedawna przebieg choroby dróg oddechowych np. w mukowiscydozie lub astmie był monitorowany jedynie na podstawie wyników spirometrii.

Dane pochodzące z badań przeprowadzonych w Europie wskazują, że Streptococcus pneumoniae jest najczęściej izolowanym patogenem u osób z rozpoznaniem zapalenia płuc.

Przebieg idiopatycznego włóknienia płuc jest zawsze postępujący, prowadzi do utraty czynnego miąższu płuc, ograniczenia rezerw wentylacyjnych, upośledzenia wymiany gazowej, niewydolności oddychania, inwalidztwa i zgonu.

Przewlekła aspergiloza płucna jest stosunkowo rzadką chorobą układu oddechowego, która komplikując przebieg innych chorób płuc, stanowi trudny problem diagnostyczny i terapeutyczny.

Do najczęściej uczulających grzybów należą: Alternaria alternata, Cladosporium herbarum, Cladosporium cladosporioides, grzyby z rodzaju Aspergillus (najczęściej Aspergillus fumigatus) i Penicillium chrysogenum.

Analiza genotypowa wykazała, że genom człowieka składa się nie tylko z genów ludzkich, które stanowią zaledwie 1% całego genomu, ale też z genów mikroorganizmów, które zasiedlają nasz organizm (zwanych mikrobiomem), stanowiących 99% całości.

Podstawowym celem leczenia POChP stała się poprawa w zakresie objawów oraz zredukowanie ryzyka.

Zapalenie odgrywa rolę w patobiologii POChP nie na tyle poznaną, by stanowiło element definicji choroby.